برای اینکه متوجه شویم انبار ما صرفه اقتصادی دارد یا خیر باید آن را بهصورت ریالی محاسبه کنیم. یکی از مهمترین موارد هزینهبر در انبار بخش نگهداری از موجودی است و اگر بخواهیم نقطه سفارش اقتصادی کالا را مشخص کنیم باید هزینه نگهداری کالا را نیز محاسبه کنیم به همین دلیل در این پست به بررسی هزینه نگهداری موجودی در انبار میپردازیم.
هزینه نگهداری موجودی شامل:
- هزینه فضای استفادهشده شامل هزینه ساخت یا اجاره و …
- هزینههای جاری شامل گرمایش، سرمایش، تعمیر و نگهداری و …
- هزینه پول مرتبط با موجودی
- هزینه بیمه، مالیات و …
- هزینه خراب شدن و انقباض اقلام موجودی
برخی از هزینههای ذخیرهسازی، در رابطه با عملکرد هزینه یا ارزش موجودی هستند، درحالیکه برخی از هزینههای ذخیرهسازی بهاندازه فیزیکی اقلام وابسته است. هزینههای نگهداری موجودی اغلب بر اساس سالانه اعلام میشود، مانند ۱۰۰۰۰ تومان برای هر واحد یا ۱۵ درصد هزینهی اسقاط.
محاسبه هزینه نگهداری موجودی باید بر اساس هزینههای افزایشی سالانه یا هزینههای فرصت شرکت باشد. بهعبارتدیگر، اگر یک کسبوکار دارای مقدار زیادی پول نقد، بدهی و انباری باشد که نیمی از آن خالی است، هزینههای آن برای نگهداری موجودی نسبتاً کم است. شرکت دیگری با پول نقدی کم، بدهیهای زیاد و فضای ذخیرهسازی در دسترس کم هزینههای ذخیرهسازی موجودی را دارد.
هزینههای نگهداری موجودی بخشی از فرمول قیمتگذاری سفارش اقتصادی (EOQ) است که مقدار سفارش مطلوب را محاسبه میکند. مقدار سفارشهای اقتصادی به آن میزان از سفارش گفته میشود که کل هزینههای سالانه سفارش و ذخیرهسازی موجودی را به کمترین میزان میرساند.
چگونه میتوان هزینه کالاهای فروختهشده برای یک شرکت تولیدی را محاسبه کرد؟
محاسبه هزینه کالاهای فروختهشده برای یک شرکت تولیدی عبارت است از:
آغاز فهرست کالاهای آمادهشده + هزینه کالاها ساختهشده = محصولات آماده برای فروش – پایان فهرست کالاهای آماده شده = هزینه کالاهای فروختهشده.
فرمول را میتوان بهصورت زیر تنظیم کرد:
هزینه کالاهای تولیدی +/- تغییر در موجودی کالاهای آمادهشده = هزینه کالاهای فروختهشده
اگر موجودی کالاهای آمادهشده کاهش یابد، مقدار این کاهش به هزینه کالاهای ساختهشده اضافه میشود. اگر موجودی کالاهای آمادهشده افزایش یابد، مقدار این افزایش از هزینه کالاهای تولیدی کسر میشود.